Dat de broer van Camille Claudel een behoorlijke invloed gehad heeft op haar leven, moge duidelijk zijn. Ik zal dat in mijn boek ook duidelijk naar voren laten komen en bestudeer derhalve zijn leven en oeuvre.
Tijdens mijn zoektocht naar audiovisuele producties met Paul Claudel (1868-1955) kwam ik een oude documentaire tegen waarin zowel zijn stem te horen is als zijn persoonlijkheid op bewegend beeld zichtbaar is. De documentaire is uit 1998 naar script van Marie-Victoire Nantet, een kleindochter van Paul Claudel, wat uiteraard een bepaalde kleuring geeft waardoor sommige aspecten ontbreken. Daarentegen geeft het een goed beeld hoe Paul zich ten opzichte van zijn gezin opstelde.
Paul Claudel heeft een doorslaggevende rol gespeeld in de opsluiting van zijn zus. Nadat zijn vader is overleden, regelt hij – nu hoofd van de familie – de benodigde papieren om Camille op te laten nemen in een krankzinnigeninrichting. Hoewel menig boek schrijft dat het moeder Claudel is geweest die haar dochter laat opsluiten, mogen we niet vergeten dat vrouwen in 1913 niet handelingsbekwaam zijn. Paul Claudel is de enige die wettelijk gezien deze internering heeft kunnen regelen.
Het zijn eenzame jaren in gevangenschap. Contact met de buitenwereld is haar verboden door haar familie. Haar moeder heeft haar nooit bezocht, haar zus slechts een keer en Paul elf keer in dertig jaar. Op 19 oktober 1943 overlijdt Camille Claudel in de inrichting van Montdevergues (nabij Avignon). Niemand van de familie is bij haar begrafenis. Haar moeder is in 1929 overleden en haar zus in 1935. De enige die nog leeft, is Paul Claudel. Aanvankelijk regelt hij een naamloos graf op de cimetière de Montfavet, op het gedeelte dat is gereserveerd voor de inrichting. In 1951 wordt haar graf geruimd. Tot op de dag van vandaag is het leeg. Waarom hij dit heeft laten gebeuren? Le temps remettra tout en place.
De documentaire over Paul Claudel staat hieronder, ik ben benieuwd wat je ervan vindt.
© 2013 Karin Haanappel
